بررسی رابطه بین نگرش مدیران با عملکرد دبیران مدارس راهنمایی

مقدمه

آدمی تنها آفریده ای است كه محتاج تعلیم و تربیت است. انسان پس از تولد، برای برخورداری از حیات طیب و زندگی در یك جامعه اسلامی و حركت در مسیر الله، نیاز به تعلیم و تربیت دارد. تربیت در هر نظام و سیستمی كه باشد براساس هدفی است ومنظور از هدف، نقطه ای است كه قصد وصول به آن را داریم. بنابراین وجود تعیین هدف، ضرورت هر نظام تربیتی است.

هر جامعه ای برای متحقق ساختن اهداف خود به سازمانهای گوناگون نیاز دارد. اهمیت سازمان ها به اندازه ای است كه اجتماع را، اجتماع سازمانی نامیده اند، زیرا بدون آنها، انجام دادن امور، اگر غیر ممكن نشود،‌ دست كم بسیار دشوار و همراه با تأخیر زمانی صورت خواهد گرفت.

تصور سازمان و جامعه بدون وجود مدیر و رهبر، چه از نظر عقلی یا تجربی، امكان پذیر نیست. با آن كه از نظر عمر نظری پدیده مدیریت حدود دو قرن می گذرد، بررسی تاریخ زندگی انسان ها نشان می دهد كه مدیریت و رهبری، بدون آن كه مدون شده باشد، در حكم یك ضرورت مطرح بوده است. زندگی پیامبران، امامان و دانشمندان دوران های گذشته شاهد مثال این ادعا به شمار می رود.

مدیریت هر سازمانی كوشیده است و باید بكوشد، با افزایش بهره وری، كارآیی و اثربخشی به حفظ و توسعه سازمان خود بپردازد. مدیران شایسته و فهیم، یا به واسطه تجربه و آزمایش و خطا یا به سبب آموزش های ویژه، به انتخاب سبك مدیریت، راهبردهای مدیریت و .. پرداخته اند.

سازمانها و نهادهای اجتماعی براساس هدفهای مثبت و معینی تأسیس می شوند و به جامعه خدمت می كنند. یكی از این نهادها،‌ وزارت آموزش و پرورش است كه هدف آن انسان سازی است. چنین هدفی، مسئولیت خطیر و مهمی را بر عهده این نهاد اجتماعی محول می كند.

هدف یا هدفهای آموزشی و تربیتی هنگامی می توانند نقش مؤثر و تعیین كننده داشته باشند كه : مسئولان یا دست اندركاران آموزش و پرورش كشور،‌به راحتی آن ها را دریابند، آنها را بپذیرند و به آنها معتقد باشند، از واقعیت های زندگی سرچشمه گرفته باشند، موقعیت یا زمینه تربیت و آموزش، مناسب و مساعد باشد.

در جامعه ما به امر مدیریت سازمانهای آموزشی، از نظر تربیت و ایجاد آمادگیهای لازم در مسئولان ، توجه زیادی نشده است. در نظام آموزشی ما سعی بر آن است كه مدیریت و رهبری غالباً از طریق اعمال ضوابط و مقررات صورت گیرد. به جای تكیه بر پژوهش و دستیابی به چارچوبهای مقررات هدایت كننده عمل، به تدارك و تدوین روشها و رویه های استاندارد برای اداره فعالیتهای آموزش و پرورش تأكید می شود. اینگونه ضوابط مدیران را در مقام انجام كارهایی قرار می دهد كه باید انجام دهند ولی اگر مدیران آموزشی برای انجام وظایف رهبری و مدیریت تربیت شوند از مبنای فكری یا چارچوب نظری معتبری برخوردار باشند در اینصورت بر پایه شناخت و تشخیص خود می دانند كه در موقعیت های مختلف چه می توانند انجام دهند و چگونه بهتر و مؤثرتر انجام دهند. امروزه بویژه در آموزش و پرورش نیاز به مدیران و رهبرانی كه نه فقط در امر تعلیم و تربیت مجرب و صاحب نظر باشند بلكه در تشخیص مسائل و مشكلات اداری و سازمان نیز دقت و مهارت داشته باشند.